Do podstawowych rodzajów obiektów schronowych zalicza się między innymi niegdyś powszechne – bunkry o charakterze turystycznym. To wysokiej klasy budowle, jakie odznaczają się wykorzystaniem po to, aby mogli z nich skorzystać turyści. Przeważnie obiekty te występowały w terenach górskich.
Podstawowy typ budownictwa fortyfikacyjnego z kategorii schrony turystyczne wyłonił się w osiemnastym stuleciu, z kolei najwięcej budowli tego typu pojawiło się w pierwszej połowie dziewiętnastego stulecia. Do powszechnych ochronnych schronów z działu turystyczne zdecydowanie należy zaliczyć bunkier znajdujący się na Babiej Górze. To budynek zabezpieczający wybudowany na potrzeby arcyksięcia Józefa Habsburga. Miało to dokładniej miejsce w 1806 roku.
Charakterystyczną cechą schronów zwanych bunkrami turystycznymi jest zwłaszcza konstrukcja, jaka opiera się na drewnianym profilu chatki, a w niej jest miejsce na ognisko. Poza tym warto wiedzieć, że takie schrony projektowano, żeby móc dysponować kuchnią, pomieszczeniami do wygodnego odpoczynku, a całość budowli przeznaczono do schronienia w przypadku pogarszających się warunków atmosferycznych. Były to jednakże, mimo kompleksowego wyposażenia, wyłącznie przejściowe pomieszczenia, w jakich nie dałoby rady funkcjonować na stałe. Innym przykładem omawianych tu bunkrów turystycznych okazał się schron na Hali Łabowskiej, jaki powstał po drugiej wojnie światowej. Z czasem rolę dawnych schronów przejęły schroniska. Budulcem podstawowym były natomiast kamień oraz drewno, jakie wykorzystywano najczęściej.