Do powszechnie stosowanych rodzajów obiektów fortyfikacyjnych zdecydowanie zaliczyć należy typowe bunkry, jakich na terenie naszego kraju jak najbardziej nie brak. Jest ich sporo rozsianych po dziś dzień w różnorodnych częściach Polski, w tym przykładowo na obszarze Śląska, gdzie funkcjonują przede wszystkim bunkry bojowe.
Obiekty lat trzydziestych
To, na co w głównej mierze trzeba zwrócić uwagę to fakt, iż większość obiektów określanych jako bojowe to standardowe konstrukcje lat trzydziestych. Mowa między innymi o schronach bojowych typu 33, które zaczęto budować na początku trzeciej dekady wieku dwudziestego i które przetrwały do roku 1935 – to tego momentu były non stop wznoszone. Miały one specyficzne konstrukcje, a co za tym idzie cechowały je między innymi solidnej klasy półkopuły pancerne, jakie typowe są między innymi dla schronów ulokowanych na terenie Dąbrowej Wielkiej. Za usługi tokarskie na automatach jakiś czas zamienione one zostały na kopuły pancerne- Szyb Artura.
Konstrukcyjnie wadliwe
Powstanie omawianych tu modeli bunkrów w dużym stopniu wynikało z faktu, że pojawiała się wtedy świetnej jakości broń maszynowa i schrony musiały być tak budowane, żeby spełniały wszelkie ochronne funkcje w tym właśnie kontekście. Niemniej jednak okazało się, że wraz z biegiem czasu, nie spełniały one należycie ich roli, a co za tym idzie – miały wiele dysfunkcji. Przykładem jednego z powszechniejszych mankamentów była izba pogotowia, jaka była odseparowana stalowymi drzwiami od części zwanej przelotnią. Ponadto cechą szczegółową było stworzenie schodów, jakie prowadziły do drzwi wejściowych. Niemniej jednak eksploatacja konstrukcji w ten sposób wznoszonej niestety nie była za praktyczna. W konsekwencji tego zaczęto na przestrzeni czasu schrony krytykować, uznając je za fortyfikacje mało sprawdzające się.